Αναπτυξιακή κίνηση πολιτών Νίκαιας Ρέντη: ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το όραμα για μια καλύτερη πόλη είναι κοινό για όλους. Εμείς στην αναπτυξιακή κίνηση πολιτών Νίκαιας Ρέντη ενωθήκαμε  για να δουλέψουμε ώστε το όραμα αυτό να γίνει πραγματικότητα. Θέλουμε να γίνουμε πρωταγωνιστές προσφέροντας την δημιουργική δύναμη που μας ενώνει στην πόλη που αγαπάμε.

Η αναπτυξιακή κίνηση πολιτών Νίκαιας Ρέντη σας προσκαλεί στην Τετάρτη 27 Οκτωβρίου στις 18.45 το απόγευμα σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στον κλειστό χώρο που βρίσκεται στην οδό Αγαμέμνονος 1 στην Νεάπολη Νίκαιας (Γωνία με λεωφ. Γρηγόρη Λαμπράκη).

H οδοντιατρική του δρόμου....

http://www.youtube.com/watch?v=WR8tIjTykbE&feature=youtu.be

Το ψέμα και η αλήθεια ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί

«Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθούμε πέρα από την επίμονη άρνηση να μάθουμε την αλήθεια, την επίμονη άρνηση να αναλύσουμε τα αίτια των γεγονότων» (Dorothy Thompson 1894-1961).

«Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι απλά θέλουν να πιστέψουν,» σχολιάζει ο Brian Cronk, καθηγητής ψυχολογίας από το πανεπιστήμιο του Missouri. «Το ανθρώπινο μυαλό προσπαθεί πάντα να προσδιορίσει το λόγο που συμβαίνουν τα πάντα και όταν ο λόγος δεν είναι ξεκάθαρος, έχουμε την τάση να πλάθουμε όμορφες - φανταστικές ιστορίες.»

Ψέμα: λόγος που δεν είναι αληθινός, που είναι αντίθετος με την αλήθεια. Η εσκεμμένη απόκρυψη ή παραποίηση της αλήθειας ορίζεται και αυτή ως ψέμα. Ξεκινάω με τον ορισμό προσπαθώντας να βάλω μια βάση σε ένα δημιούργημα τόσο εύθραυστο όσο και το αντικείμενο το οποίο πραγματεύεται. Η υποκειμενικότητα του λόγου μου ορίζεται ως αυτονόητη και το αληθές ή το ψευδές καθορίζεται από εσάς συμμετέχοντας έτσι και εσείς σε ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων που η ίδια η έννοια του ψέματος δημιουργεί.Τι είναι ψέμα και τι αλήθεια άραγε; Το ψέμα στα μάτια του δέκτη γίνεται η αλήθεια ενώ η αλήθεια του ψεύτη μετατρέπεται εσκεμμένα σε ένα ψέμα συνθέτοντας κάτι που μόνο απλό δεν είναι. Το μπλέξιμο είναι εμφανές και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει. Η εικόνα του Πινόκιο που μεγαλώνει η μύτη του με κάθε ψέμα τριγυρνάει στο μυαλό μου αρχίζοντας σιγά σιγά να μοιάζει ουτοπική. Υπάρχει άραγε αντικειμενική αλήθεια; Άμα εγώ πιστέψω ένα ψέμα και αγνοήσω για πάντα την ύπαρξη του αυτομάτως δεν γίνεται αλήθεια για μένα; Υπό αυτό το πρίσμα πόσα απ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα μπορούμε να πούμε πως είναι αλήθεια; Το ότι αγνοούμε την ύπαρξη του ψέματος δεν σημαίνει αναγκαστικά πως δεν υπάρχει κιόλας….

 Όλοι αναζητούμε την αλήθεια σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Για πια αλήθεια όμως μιλάμε και πως μπορούμε να δηλώνουμε πως την αναζητάμε όταν το ψέμα υπάρχει παντού τριγύρω μας και σε πολλές περιπτώσεις δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Υπάρχει μια βιομηχανία ψέματος η οποία βασίζει την ίδια την ύπαρξη της σε αυτό. Η πολιτική, η δικηγορία , το μάρκετινγκ οι πωλήσεις γενικότερα εμπεριέχουν σε έναν βαθμό την ένια του ψέματος αφού βασίζονται στην παράληψη των άσχημων στοιχείων του προϊόντος που πραγματεύονται και την προβολή μόνο των ελκυστικών. Θα υπήρχε για παράδειγμα o κόσμος του θεάματος αν δεν υπήρχε το ψέμα? Λαμπερά πρόσωπα στημένα από τρίτους σύμφωνα με τις ανάγκες του κοινού, πολλά λεφτά, φώτα και δόξα συνθέτουν μια τελειότητα που μόνο αληθινή δεν είναι. Οι καταναλωτικές μας συνήθειες (άρα και το τι τρώμε, πίνουμε, φοράμε κ.ο.κ) είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την διαφήμιση. Η διαφήμιση όμως δεν βασίζεται στο ψέμα? Πόσοι θα έτρωγαν από μια αλυσίδα fast food άμα έβλεπε στην διαφήμιση ότι αυτό που τρώνε είναι ακέφαλα κοτόπουλα που μεγαλώνουν μέσα σε λίγες μέρες με συνθετικές τροφές και που με τα βίας αποκαλούνται ζωντανοί οργανισμοί ή πόσοι θα αγόραζαν γάλα και κρέας αν έβλεπαν τις αγελάδες στοιβαγμένες σε ελάχιστο χώρο χωρίς να κουνιούνται να τρέφονται με συνθετικές τροφές και να τις αρμέγουν μηχανές; Κανείς δεν θα το έκανε νομίζω. Όλοι μας προτιμάμε να βλέπουμε μια χαμογελαστή παρέα νέων παιδιών να κάθονται γελώντας να τρώνε το ζουμερό χάμπουργκερ της αλυσίδας fast food & τον χαμογελαστό γεμάτο ξενοιασιά αγρότη να αρμέγει τις αγελάδες που βοσκούν ελεύθερες όλη μέρα στο περιβόλι του και τρώνε χορταράκι του θεού. Εσείς τι λέτε λοιπόν μας αρέσει η αλήθεια η μήπως το ψέμα μοιάζει να είναι πιο ελκυστικό? Ίσως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του βαθμού που υπάρχει το ψέμα στην ζωή μας είναι τα τρόφιμα που καταναλώνουμε. Πιστεύεται άραγε πως γευόμαστε την πραγματική γεύση και βλέπουμε την πραγματική εμφάνιση των τροφίμων. Δυστυχώς όχι. Οι γεύσεις και τα χρώματα των φαγητών πλέον δεν είναι οι φυσικές. Παρασκευάζονται στα εργαστήρια και προστίθενται στα τρόφιμα μέσω ουσιών οι οποίες δεν έχουν ούτε μια θρεπτική αξία. Είναι απλά το μάρκετινγκ στο φαγητό μας. Για να καταλάβουμε τον βαθμό εξάρτησης μας από το ψέμα αρκεί να αναφέρω πως σε έρευνα που έγινε αποδείχτηκε πως εάν καταργούσαμε η χρήση μιας ουσίας που δίνει το ροζ χρώμα στο κρέας αντί του βαθυκόκκινου που πρέπει να έχει, τότε η κατανάλωση κρέατος θα έπεφτε κατά 40%». Βλέπετε λοιπόν πως το ψέμα μπορεί εύκολα να αντικαταστήσει την αλήθεια σε τέτοιο βαθμό που αργότερα η αποκάλυψη της αλήθειας να μοιάζει με ένα μεγάλο ψέμα. Το ψέμα εμφανίζεται και στις ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα πολύ πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε. .

Έχει υπολογιστεί πως λέμε ψέματα σε περίπου μια στις τρεις κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις. Όποιος υποστηρίζει πως δεν έχει πει ψέματα ποτέ το πιθανότερο είναι να ψεύδεται αναιρώντας έτσι αυτό ακριβώς που δηλώνει. Ο κυριότερος λόγος που λέμε ψέματα είναι όταν νιώθουμε να απειλείτε η δημόσια εικόνα μας. Τότε καταφεύγουμε στο ψέμα ώστε να μην πέσουμε στα μάτια των υπολοίπων παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία για αληθή. Αυτομάτως λοιπόν το ψέμα μας μετατρέπεται σε αλήθεια και η αποδοχή μας από τον συνομιλητή βασίζεται σε παραπλανητικά στοιχεία. θα μπορούσαμε όμως να την κερδίσουμε διαφορετικά; Ίσως, αλλά δεν το κάνουμε. Η σχέση είναι αμφίδρομη και ο παραλήπτης του ψέματος μοιάζει να το προκαλεί κιόλας. Η ανικανότητα αποδοχής της αλήθεια δημιουργεί πολλές φορές ένα μονόδρομο ψέματος, προσπαθώντας έτσι να προστατέψουμε τον άλλον από μια αλήθεια που εξ’ αρχής αυτός δεν αντέχει. Το ψέμα λοιπόν επεμβαίνει δημιουργώντας μια ισορροπία που με την αλήθεια μοιάζει δύσκολο να κρατηθεί. Πιο ευθύνεται τελικά για ένα ψέμα; Αυτός που το λέει ή αυτός που το προκαλεί? Αυτός που δεν αντέχει να πει την αλήθεια ή αυτός που δεν μπορεί να την δεχτεί; Έχετε άραγε σκεφτεί πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς ψέματα; Θα αλλάζανε τα πάντα από τις προσωπικές μας σχέσεις μας μέχρι και τις καταναλωτικές μας συνήθειες. Οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες και η ζωή μοιάζει με ένα περίεργο τρόπο να τις κρατάει μέσα από μια σύνθεση αλήθειας με ψέμα. Ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει μονόπλευρα και όπως όλα τα ετερώνυμα έτσι και το ψέμα και η αλήθεια δεν μπορούν να οριστούν από μόνα τους. Η ύπαρξη του ενός είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη και του άλλου και έτσι οι μέχρι σήμερα παράλληλες πορείες τους μοιάζουν να τέμνονται. Πριν βγάλουμε λοιπόν όλοι το μαστρο-Τζεπέτο που κρύβουμε μέσα μας και καταδικάσουμε απόλυτα το ψέμα ας αναρωτηθούμε αν μπορούμε και σε τι βαθμό να αντέξουμε την αλήθεια….

 Ο άνθρωπος από τη φύση του αναζητά τη βολή του, έστω κι αν αυτή έχει το κόστος μιας κάποιας μορφής καταπίεσης από τη λεγόμενη κοινώς αποδεκτή πραγματικότητα. Οι άνθρωποι προτιμούν να ασπάζονται το σύστημα, παρά να καλλιεργούν την αυθεντικότητα.

Πηγή: http://www.radionefeli.com/

Σε έναν κόσμο που οι οραματιστές εκτελούνται.....

  Σε ένα  κόσμο που οι οραματιστές εκτελούνται από το στρατό των βρώμικων συμφερόντων, όλα κυλούν σύμφωνα με το στρατηγό καταχνιά ο οποίος έχει μπροστά του το χάρτη των ανθρώπων και κόβει το κεφάλι σε όποιον επαναστατήσει. Όσοι στάθηκαν μπροστάρηδες σε κοινωνικούς αγώνες δέχτηκαν οργανωμένο πόλεμο λάσπης ο οποίος ήταν σωστά ενορχηστρωμένος από τους προπαγανδιστές οι οποίοι δημιούργησαν ο καθένας τη δική τους σχολή. Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να έχει στις τάξεις της αρκετές σχολές που διδάσκουν προπαγάνδα άρα σήμερα περισσότερο από ποτέ ο κίνδυνος να φιμώνεται το όραμα δίχως ποτέ να εξωτερικεύεται είναι πολύ μεγάλος. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ο πιο πλούσιος τον πιο φτωχό, ο πιο διαπλεκόμενος αυτόν που πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι. Η λύση για κάθε πρόβλημα είναι η λύση που ευνοεί αυτούς που έχουν το μεγαλύτερο συμφέρον. Οι κοινωνίες αρχίζουν να νιώθουν μεγάλη πίεση την οποία εκτονώνουν με φαινόμενα όπως η βία και η παραβατικότητα. Ο κόσμος μας φίλοι και φίλες δεν πάει καλά. Οι αρρώστιες της ανθρώπινης ψυχής συνεχώς αυξάνουν και δυστυχώς τα ψυχοφάρμακα είναι αυτά που έχουν την μεγαλύτερη κατανάλωση. Οι φοβίες και η ανασφάλεια των πολιτών έχει χτυπήσει κόκκινο και το χειρότερο από όλα είναι ότι κανείς δεν κάνει κάτι για να ανατρέψει αυτή τη δυσλειτουργία. Η αποξένωση του ανθρώπου από τη φύση, από την οικογένεια, τον συνάνθρωπο είναι ο ορισμός  της σύγχρονης τερατογένεσης.  Είναι καιρός να αλλάξουμε κάτι ώστε να επαναφέρουμε την χαμένη ανθρωπιά και να πλησιάσουμε ο ένας με τον άλλο. Ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων είναι πλέον επιτακτικός. Ας κάνει ο καθένας από εμάς την αυτοκριτική του ώστε να βρει τι τον ενώνει με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Σημεία επαφής υπάρχουν ακόμη ,φτάνει να ψάξουμε να τα βρούμε και να δημιουργήσουμε καινούργιες γέφυρες επικοινωνίας ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές που στέκονται εμπόδιο στην κοινωνική συνοχή. Το μέλλον είναι υπόθεση όλων, φτάνει να το πάρουμε στα χέρια μας δημιουργώντας ένα σταθερό οικοδόμημα πάνω στο οποίο θα στηρίξουμε το καινούργιο αύριο.

Γιώργος Μουταφίδης

Πηγή: http://www.radionefeli.com/

Παχυσαρκία=Νόσος

Πολλοί θεωρούν ότι η παχυσαρκία είναι απλά ένα από τα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου, όπως π.χ. το χρώμα των ματιών . Όμως η παχυσαρκία είναι νόσος . Κάθε κατάσταση που μειώνει την ποιότητα και την ποσότητα της ζωής , είναι νόσος . Στους παχύσαρκους η ποιότητα της ζωής , είναι σαφώς μειωμένη . Συχνά έχουν κακή διάθεση ( που πολλές φορές οδηγεί στην κατάθλιψη ) , αίσθημα σωματικής κόπωσης , άσχημο ύπνο ( λόγω ροχαλητού και απνοιών ) , χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης και των αποτυχημένων προσπαθειών απώλειας βάρους . Έχουν ενοχές επειδή έφαγαν παραπάνω , δε μπορούν να βρουν εύκολα ρούχα και  έχουν να αντιμετωπίσουν  τον κοινωνικό ρατσισμό . Δεν κάνουν μπάνιο στη θάλασσα , δεν προσλαμβάνονται εύκολα ως εργαζόμενοι και πολλές φορές αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν . Είναι προφανής λοιπόν η μείωση της ποιότητας της ζωής των παχύσαρκων , μιας ζωής που είναι και συντομότερη , εξαιτίας του ότι εμφανίζουν συχνότερα σημαντικές επιπλοκές υγείας όπως : καρδιαγγειακές νόσους , σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ , υπέρταση , αύξηση χοληστερόλης - τριγλυκεριδίων - ουρικού οξέος , αρθροπάθειες  κτλ . Η παχυσαρκία προκαλεί επίσης μείωση της γονιμότητας και διαταραχές της περιόδου , διαφραγματοκήλη , λιπώδη εκφύλιση του ήπατος και φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων . Είναι σημαντικό το ότι οι παχύσαρκοι εμφανίζουν  αυξημένη συχνότητα  ορισμένων καρκίνων , όπως του μαστού , του ενδομητρίου και του τραχήλου της μήτρας στις γυναίκες , του προστάτη και του παχέος εντέρου στους άντρες .   Η παχυσαρκία δεν θεραπεύεται , σίγουρα όμως αντιμετωπίζεται . Με άλλα λόγια όταν ένας παχύσαρκος χάσει βάρος , δε θα ξενοιάσει επειδή ποτέ δε θα το ανακτήσει . Πρέπει διαρκώς να βρίσκεται σε εγρήγορση . Βασικό μέλημα του παχύσαρκου , είναι να σταματήσει να αυξάνει το βάρος του , να μάθει να σταθεροποιείται στο βάρος που έφτασε και να αντιμετωπίζει τυχόν συνυπάρχουσες παθήσεις . Πάνω σε αυτές τις βάσεις , θα πρέπει να επιχειρήσει σπώλεια βάρους με αυξημένες έτσι πιθανότητες επιτυχίας . Σε τρείς βασικά αρχές στηρίζεται η προσπάθεια απώλειας βάρους : 1. Είναι αδύνατον να υπάρξει απώλεια βάρους , εάν δεν τρώμε λιγότερες θερμίδες από όσες ξοδεύουμε . 2. Επιφέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα η μείωση των θερμίδων από την αύξηση της σωματικής άσκησης . 3.  Όσο πιο δραστική είναι μια θεραπευτική μέθοδος ,  τόσο μεγαλύτερη απώλεια βάρους αρχικά , τόσο περισσότερες οι παρενέργειες της και τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα το τελικό βάρος να μην είναι το επιθυμητό . Με άλλα λόγια είναι πιο αποτελεσματική , μια λιγότερο δραστική θεραπευτική μέθοδος .    Είναι προφανέςότι για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις . Είναι βασικό να υπάρχει συνεργασία και σχέση εμπιστοσύνης , μεταξύ του παχύσαρκου και του ιατρού του . Ο παχύσαρκος πρέπει να κατανοήσει ότι η ρύθμιση του σωματικού βάρους , είναι μια μακρόχρονη προσπάθεια που αποδίδει όσο συνεχίζεται . Πρέπει να τεθεί ένας εφικτός τρόπος απώλειας βάρους . Εάν χάσει για παράδειγμα  10 - 15 %  του βάρους του και διατηρήσει μακροχρόνια αυτή την απώλεια , τα οφέλη από τη βελτίωση της υγείας του θα είναι τεράστια . Αυτό προϋποθέτει την κατάλληλη επιλογή της θεραπευτικής μεθόδου , που μπορεί να είναι συνδυασμός δίαιτας , σωματικής άσκησης και φαρμάκων . Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως χρειαστεί ακόμη και χειρουργική επέμβαση .  Η δίαιτα θα πρέπει να είναι αποτελεσματική και ασφαλής , ώστε να μην προκαλεί παρενέργειες και να βοηθάει στη ρύθμιση τυχόν άλλων παθήσεων (π.χ. υπερλιπιδαιμίας , αρτηριακής υπέρτασης , σακχαρώδη διαβήτη κτλ.) .

Η σωματική άσκηση βοηθάει . Ανάλογα με το βαθμό της παχυσαρκίας και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου , συστείνεται , επιτρέπεται ή απαγορεύεται . Βοηθάει στην απώλεια λίπους , μειώνει την όρεξη , βελτιώνει τη ψυχολογική διάθεση και παράλληλα βελτιώνει τυχόν συνυπάρχουσες παθήσεις .    Συμπερασματικά η παχυσαρκία , δηλαδή το αυξημένο λίπος του σώματος , είναι νόσος . Η παχυσαρκία μείωνει την ποιότητα και την ποσότητα ζωής . Από την άλλη όμως , η παχυσαρκία αντιμετωπίζεται . Σήμερα η γνώση και η εμπειρία της ιατρικής επιστήμης έχει προχωρήσει τόσο , ώστε η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας να γίνεται με μοντέρνες απόψεις περί της διατροφής ή , περί της φαρμακευτικής βοήθειας ή , ακόμη και νεότερες χειρουργικές τεχνικές για τους παχύσαρκους που πραγματικά έχουν την ανάγκη της χειρουργικής λύσης .

  Είναι χρέος όλων μας τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κοινωνίας , να προσπαθήσουμε ώστε να μη γίνουν υπέρβαρα τα άτομα με φυσιολογικό βάρος , να μη γίνουν παχύσαρκοι οι υπέρβαροι και βέβαια να μην  ανακτήσουν βάρος τα άτομα τα οποία έχουν χάσει βάρος στο παρελθόν . Ας εναρμονιστούμε λοιπόν στη σοφία του Ιπποκράτη που λέει : " η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη " .

                                                                                              Νικόλαος Α. Λεωτσάκος

                                                                                                           Ιατρός

66 χρόνια από την ημέρα που αποχώρησαν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής

 Ο φασισμός  πήρε τα μπογαλάκια του και μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως μαύρη κηλίδα της σύγχρονης ιστορίας. Η δημοκρατία πια είναι το κυρίαρχο πολίτευμα σε όλη την Ευρώπη. Οι άνθρωποι μετά το πέρασμα του φασισμού κατανόησαν ότι δεν υπάρχουν καθαρές και βρώμικες φυλές αλλά καθαρές και βρώμικες ανθρώπινες ψυχές. Πλέον ο κακός δαίμονας των λαών της Ευρώπης είναι το μαύρο χρήμα που εξυπηρετεί σκοτεινά συμφέροντα από τα οποία πλουτίζουν οι λίγοι και φτωχαίνουν οι πολλοί. Αν δεν θέλουμε κάποια μικρά φασιστικά καρκινικά κύτταρα που υπάρχουν στην Ευρώπη να αρχίσουν πάλι να αναπαράγονται πρέπει η κοινωνία των πολιτών της Ευρώπης να δράσει έγκαιρα και να αναγκάσει τα αιρετά θεσμοθετημένα όργανα να λειτουργήσουν ανθρωποκεντρικά. Τα κοινωνικά δικαιώματα πρέπει να μην περιορίζονται αντίθετα να παρέχονται στους πολίτες. Η Δημοκρατία πρέπει να θωρακιστεί από τους ίδιους τους κοινωνούς οι οποίοι ενωμένοι θα διεκδικούν πάντα μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι εξουσίες αναδεικνύονται από τον λαό κρίνονται από το λαό και καταψηφίζονται από αυτόν όταν δεν υπηρετούν σωστά το έργο που έχουν αναλάβει. Ο φασισμός ήταν το βρώμικο παρελθόν της ιστορίας η δημοκρατία είναι και θα παραμείνει η μητέρα της ειρήνης και της συνύπαρξης των λαών. Ο Αγώνας για τη δημοκρατία είναι αγώνας ιερός  που υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει πάντα στην ψυχή όσων πιστεύουν σε ιδανικά και ανθρώπινες αξίες.

πηγή: http://www.radionefeli.com/

Το καινούργιο πρώτα το πολεμούν και μετά το προσκυνούν.

Είναι αλήθεια ότι οτιδήποτε καινούργιο πρώτα το πολεμούν και μετά το προσκυνούν; Και αν ναι γιατί γίνεται αυτό;

Αυτό γινόταν ανέκαθεν ακόμη και  αυτός που πάτησε πρώτος το έδαφος στην Τροία τον έφαγαν τα φίδια. Δυστυχώς κάθε ιδέα έχει το δικό της τίμημα όπως και κάθε καινοτομία τον δικό της πόλεμο. Η ιστορία έχει διδάξει ότι αυτός που έχει την υπομονή να δεχτεί τη πρώτη επίθεση και να την αποκρούσει χάνει μερικές μάχες αλλά στο τέλος κερδίζει τον πόλεμο. Από το να καθόμαστε λοιπόν να ψάχνουμε την απάντηση σε αυτή την ερώτηση εμείς πρέπει να  ψάχνουμε να βρίσκουμε τρόπους  ώστε να ξεπερνούμε  τις διαχωριστικές γραμμές που μας χωρίζουν από τον διπλανό μας γιατί ο αγώνας για το κοινό καλό είναι αγώνας ομαδικός, συλλογικός, μαζικός και πάνω από όλα ανθρώπινος. Το να δημιουργείς ανθρωπιστικές αξίες σε μια κοινωνική ομάδα είναι πραγματικά άξιο έργο!!

Γιώργος Μουταφίδης